Kościół św. Jadwigi w Dębicy jest niezwykle istotnym elementem kulturowym i religijnym tego regionu. Stanowi on farny ośrodek życia duchowego w Parafii św. Jadwigi, która odgrywa kluczową rolę w społeczeństwie lokalnym.
Znajdujący się w Dębicy, ten kościół nie tylko pełni funkcje liturgiczne, lecz również jest miejscem zgromadzeń i wydarzeń społecznych, łącząc mieszkańców w duchu wiary i tradycji.
Historia
Historia parafii w Dębicy sięga XIII wieku, kiedy to została ona założona. Na początku, funkcję kościoła parafialnego pełniła drewniana świątynia pod wezwaniem św. Małgorzaty, która jednak w wyniku pożaru, jaki miał miejsce w 1554 roku, uległa całkowitemu zniszczeniu. W 1558 roku rozpoczęto budowę nowego murowanego kościoła. Po wielu latach starań, świątynia ta została konsekrowana dopiero w 1650 roku, a wówczas nadano jej wezwanie św. Jadwigi Śląskiej.
Od tego momentu kościół przeszedł wiele zmian oraz renowacji. Największy remont miał miejsce w latach 1705-1725, po zniszczeniach spowodowanych potopem szwedzkim. W XIX wieku, wskutek pożarów, ponownie przystąpiono do prac konserwacyjnych, które trwały od 1890 do 1900 roku. W tej edycji świątynia została rozbudowana o część chóralną, południową kruchtę oraz wieżę.
Wydarzenia II wojny światowej również wpłynęły na losy kościoła, który doznał licznych zniszczeń. Prace naprawcze rozpoczęły się w 1949 roku, co przywróciło mu dawny blask i pozwoliło na dalsze pełnienie funkcji religijnych w tej pięknej części Dębicy.
Architektura
Kościół św. Jadwigi w Dębicy to niezwykły przykład architektury, który łączy w sobie elementy gotyckie oraz neogotyckie. Zbudowany z cegły, wyróżnia się jednonawową strukturą, czteroprzęsłową z prezbiterium zamkniętym w formie trójkąta. Przy prezbiterium znajduje się zakrystia. Obiekt otaczają dodatkowe elementy, takie jak kaplica usytuowana od północy, kruchta od strony południowej, oraz majestatyczna wieża, która wznosi się na 47 metrów, z przedsionkiem w dolnej części.
Wnętrze kościoła kryje wiele cennych elementów artystycznych. Późnobarokowy ołtarz główny, datowany na pierwszą połowę XVIII wieku, współistnieje z renesansowym epitafium pochodzącym z 1507 roku, które zostało wmurowane w nagrobek Anieli Trzecieskiej oraz jej synów w 1892 roku. W świątyni znajdują się również późnobarokowe ołtarze boczne oraz jeden z okresu rokokowego, wszystkie datowane na XVIII wiek. Z kolei rokokowa ambona i chrzcielnica pochodzą z drugiej połowy XVIII wieku. W podziemiach kościoła spoczywa m.in. Antoni Mikołaj Radziwiłł, kanonik archikatedry gnieźnieńskiej oraz referendarz wielki koronny.
Warto również zwrócić uwagę na dzwonnicę, która jest murowana i pochodzi z początku XX wieku. Najstarszy dzwon w kościele, datowany na 1423 rok, mający gotycki styl, dodaje historycznego znaczenia. Obok dzwonnicy znajdują się szczątki, prawdopodobnie z przełomu XV i XVI wieku, które odkryto podczas remontu przeprowadzonego w 2010 roku.
Przypisy
- Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r.
- Wacław Grych, Spacerem po Dębicy, Rzeszów 2011 r.
- Józef Buszko, Feliks Kiryk (red.), Dębica. Zarys dziejów miasta i regionu, Kraków 1995 r.
Pozostałe obiekty w kategorii "Kościoły":
Kościół Matki Bożej Anielskiej w Dębicy | Kościół Miłosierdzia Bożego w Dębicy | Kościół Ducha Świętego w Dębicy | Parafia św. Jadwigi w Dębicy | Kościół Świętego Krzyża i Matki Bożej Bolesnej w Dębicy | Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Dębicy | Parafia Świętego Krzyża i Matki Bożej Bolesnej w DębicyOceń: Kościół św. Jadwigi w Dębicy