Anna Augustynowicz

---

Życiorys

Anna Augustynowicz jest absolwentką teatrologii, którą ukończyła na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie kontynuowała naukę na Wydziale Reżyserii w krakowskiej PWST. Jej kariera zawodowa obejmuje wiele lat, w których pełniła rolę dyrektora artystycznego Teatru Współczesnego w Szczecinie od 1992 do 2021 roku.

Podczas swojego urzędowania, Augustynowicz zainicjowała działalność małej sceny o nazwie „Malarnię”, która stała się miejscem realizacji nowatorskich projektów teatralnych. W swoich pracach podejmowała tematy społeczne, nie bojąc się sięgać po odważne i kontrowersyjne metody przedstawiania rzeczywistości. W jej teatrze można dostrzec zastosowanie technik wideo oraz nowoczesnej muzyki, co wprowadzało świeżość i dynamikę do scenicznych realizacji.

Jednym z najbardziej wyróżniających się spektakli jest Młoda śmierć, wystawiona w 1996 roku, będąca adaptacją tekstu Grzegorza Nawrockiego. Spektakl charakteryzował się innowacyjnym połączeniem gry aktorskiej i wideoklipowych montaży, co podkreślało brutalność i chaos współczesnego życia. W Szczecinie miały miejsce także polskie prapremiery dramatów młodych autorów, takich jak Naczelny z 1993 roku, Siostry i bracia z 1995 oraz Powrót skazańca autorstwa Stiga Larssona z 1998 roku.

Augustynowicz poszukiwała nowych form wyrazu nie tylko w współczesnych tekstach, ale również w adaptacjach klasycznych dzieł literackich. Jej celem było przekształcenie tradycyjnych tekstów poprzez nowoczesne kostiumy, rekwizyty i przestrzenie, co pozwalało na ponowne zinterpretowanie ich w kontekście aktualnych realiów. Wśród takich realizacji znajdują się m.in. Balladyna Juliusza Słowackiego z 1995 roku, Iwona, księżniczka Burgunda Witolda Gombrowicza z 1996 roku, Sen nocy letniej Williama Shakespeare’a oraz Moralność pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej z 2000 roku.

W 2003 roku, Augustynowicz zrealizowała WyzwolenieStanisława Wyspiańskiego. Dla Teatru Telewizji przygotowała również prapremierę sztuki Krzysztofa Bizia pod tytułem Toksyny w 2002 roku.

Wyróżnienia

• nagroda za reżyserię Iwony, księżniczki Burgunda Witolda Gombrowicza podczas Opolskich Konfrontacji Teatralnych Klasyka Polska (1996),
• Paszport „Polityki” za odważne i mądre przedstawienia, dotykające bolesnych tematów naszej epoki (1997),
• tytuł Ambasador Szczecina (2002),
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005),
• nagroda za inscenizację Wesela w Ogólnopolskim Konkursie na Inscenizację utworów Stanisława Wyspiańskiego (2007),
• Nagrodę im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego (2007),
• „Człowiek teatru 2014” w I edycji Nagrody im. Zygmunta Hübnera (2014),
• Nagroda im. Konrada Swinarskiego za reżyserię Ślubu Witolda Gombrowicza (2017) – jako pierwsza kobieta uhonorowana tą nagrodą,
• Nagroda im. Konrada Swinarskiego za reżyserię Odlotu Zenona Fajfera (2022).

Anna Augustynowicz jest bohaterką dokumentalnego filmu „Wyłuskać człowieka z obrazu świata. Anna Augustynowicz”, w reżyserii Doroty Petrus i Bogdana Lęcznara.

Wybrane realizacje

Teatr

W dorobku Anna Augustynowicz można znaleźć liczne realizacje teatralne, które zapisały się w historii polskiej sceny. W żyć wewnętrznymMarek Koterskiego w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu z 1989 roku, rozpoczęła swoją imponującą karierę. Kolejnymi znaczącymi dziełami są:

• Naczelny Stiega Larssona, Teatr Współczesny w Szczecinie, mała scena (1993, polska prapremiera),
• Magnifikat Włodzimierza Szturca, Teatr Współczesny w Szczecinie (1995, prapremiera),
• Siostry i bracia Stiega Larssona, Teatr Współczesny w Szczecinie, mała scena (1995, polska prapremiera),
• Bez czułości Clare McIntyre, Teatr Współczesny w Szczecinie, mała scena (1995, polska prapremiera),
• Moja wątroba jest bez sensu, albo zagłada ludu Wernera Schwaba, Teatr Współczesny w Szczecinie (1997, polska prapremiera),
• Iwona, księżniczka Burgunda Witolda Gombrowicza, Stary Teatr w Krakowie (1997),
• Agnes Catherine Anne, Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu (1997, polska prapremiera),
• Kocham. Nas troje Marka Koterskiego, Teatr Współczesny w Szczecinie, mała scena (1998, prapremiera),
• Popcorn na podstawie powieści Bena Eltona, Teatr Współczesny w Szczecinie (1999, polska prapremiera),
• Moralność pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej, Teatr Współczesny w Szczecinie (2000),
• Tylko ta pchła Naomi Wallace, Teatr Powszechny w Warszawie (2000, polska prapremiera),
• Po deszczu Sergi Belbela, Teatr Wybrzeże w Gdańsku (2000, polska prapremiera),
• Pasożyty Mariusa von Mayenburga, Teatr Współczesny w Szczecinie, mała scena (koprodukcja z Teatrem Polskim w Poznaniu (2001, polska prapremiera),
• Polaroidy Marka Ravenhilla, Teatr Współczesny w Szczecinie (2002, prapremiera),
• Mąż i żona Aleksandra Fredry, Teatr Wybrzeże w Gdańsku (2002),
• Komiczna siła Alana Ayckbourna, Teatr Współczesny w Szczecinie (2003, polska prapremiera),
• Oskar i pani Róża na podstawie powieści Erica-Emmanuela Schmitta, Teatr Współczesny w Szczecinie (2004, polska prapremiera),
• Powrót na pustynię Bernarda-Marie Koltèsa, Teatr Powszechny w Warszawie (2004, polska prapremiera),
• Napis Géralda Sibleyrasa, Teatr Współczesny w Szczecinie (2005, polska prapremiera),
• Sędziowie Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie (2005),
• Miarka za miarkę Williama Shakespeare’a, Teatr Powszechny w Warszawie (2006),
• Wesele Stanisława Wyspiańskiego, Teatr Współczesny w Szczecinie (2007),
• Edward II Christophera Marlowe’a, Stary Teatr w Krakowie (2014),
• Burza Williama Shakespeare’a, Teatr Współczesny w Szczecinie (2016),
• Ślub Witolda Gombrowicza, Teatr Współczesny w Szczecinie (2016),
• Wyzwolenie Stanisława Wyspiańskiego, Teatr Polski w Warszawie (2019).

Teatr Telewizji

Oprócz wystawień scenicznych, Anna Augustynowicz również odnosiła sukcesy w produkcjach telewizyjnych. Wśród jej prac znajduje się między innymi:

• Agnes Catherine Anne (2000),
• Toksyny Krzysztofa Bizia (2002).

---

Oceń: Anna Augustynowicz

---