Jerzy Bachta, urodzony 12 listopada 1947 roku w Dębicy, to postać niezwykle istotna w polskim lotnictwie myśliwskim. Jego życie i kariera lotnicza pozostawiły trwały ślad w historii tego sektora. Bachta był pilotem doświadczalnym, mającym kluczową rolę w programie PZL I-22 Iryda, co podkreśla jego znaczenie dla rozwoju polskiego przemysłu lotniczego.
Jego działalność rozciągała się przez wiele lat, a tragiczna śmierć, która miała miejsce 30 stycznia 1987 roku w Dębowym Polu, wstrząsnęła środowiskiem lotników i pasjonatów lotnictwa. Mimo że jego życie zakończyło się przedwcześnie, osiągnięcia Bachtę nadal są wspominane i doceniane.
Lotnicza droga
Jerzy Bachta, po ukończeniu technikum mechanicznego, podjął naukę w Wojskowej Ośrodku Szkolenia Lotniczego w Dęblinie. Ukończył tę uczelnię w stopniu podporucznika pilota w 1969 roku. W roku 1980 zyskał zaszczytny tytuł Pilota Roku, co podkreśla jego umiejętności i zaangażowanie w karierę lotniczą. W 1982 roku został przeniesiony do 45. eskadry doświadczalnej w Modlinie, gdzie odpowiadał za obloty samolotów TS-11 Iskra po przeprowadzonych remontach.
W październiku 1986 roku, jako pilot w 45. eskadrze doświadczalnej, dołączył do zespołu pilotów, którzy pracowali nad badaniem samolotu I-22 Iryda. W skład zespołu wchodzili również inżynierowie: Ludwik Natkaniec, Henryk Bronowicki oraz Zbigniew Nowakowski. 30 stycznia 1987 roku, w trakcie intensywnych prób w locie, tragicznie zginął w katastrofie powietrznej, spowodowanej drganiami samowzbudnymi typu flatter.
Jego śmierć niosła ze sobą wielką stratę, nie tylko dla lotnictwa, ale również dla bliskich – pozostawił za sobą żonę i troje dzieci. Pośmiertnie awansowany do stopnia podpułkownika, Jerzy Bachta znalazł swój ostatni spoczynek w Radomiu.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Józef Stec | Kazimierz Kubicz | Bolesław MatznerOceń: Jerzy Bachta