Tadeusz Ziętara, znany polski geograf, przyszedł na świat 4 lipca 1931 roku w Dębicy. Jego życie zakończyło się 20 stycznia 2011 roku w Krakowie, gdzie pozostawił po sobie znaczący ślad w dziedzinie badań geomorfologicznych.
W ciągu swojej kariery był nie tylko badaczem procesów geomorfologicznych, ale także pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie w latach 1980–1981, co podkreśla jego zaangażowanie w edukację i rozwój nauki w Polsce.
Życiorys
Tadeusz Ziętara był znaczącą postacią w polskiej geografii. Ukończył trzyletnie studia wyższe w 1953 roku w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Po tym przedsięwzięciu kontynuował naukę, zajmując się geomorfologią na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał doktorat w Instytucie Geografii UJ w 1964 roku.
W 1967 roku zyskał tytuł docenta, a tym samym zajął się pracą naukową w Zakładzie Geografii Fizycznej na WSP. Przez prawie pięć dekad, w latach 1953–2000 prowadził działalność dydaktyczną i badawczą, organizując szereg wypraw naukowych do takich miejsc jak Alpy Julijskie, góry Kaukazu, Ałtaj, a także pustynia Gobi.
Był aktywnym członkiem licznych stowarzyszeń naukowych i społecznych. Wśród nich można wymienić Stowarzyszenie Geomorfologów Polskich, Polskie Towarzystwo Geograficzne oraz Komitet Zagospodarowania Ziem Górskich PAN. Jego prace badawcze koncentrowały się na osuwiskach w obszarach przekształconych przez działalność ludzką, zwłaszcza w rejonach wód karpackich.
Pełnił również ważne role w strukturach WSP: był prorektorem w latach 1969–1980 i rektorem uczelni w latach 1980–1981. Jego zaangażowanie w życie polityczne kraju wyrażało się poprzez przynależność do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie pełnił funkcje m.in. I sekretarza OOP Wydziału Biologiczno-Geograficznego oraz sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR na WSP.
Po zakończeniu swojej działalności naukowej, Tadeusz Ziętara został pochowany na cmentarzu Rakowickim, w kwaterze CA-płn-grobowiec Żaków.
Wybrane publikacje
Wśród wybranych osiągnięć Tadeusza Ziętary można wymienić następujące publikacje:
- Krajobraz Ziemi Żywieckiej, WSiP 1976,
- Przyroda Żywieckiego Parku Krajobrazowego, praca zbiorowa, Colgraf-Press 1998.
Ordery i odznaczenia
W tym fragmencie przedstawiamy szereg odznaczeń oraz wyróżnień, które zostały nadane Tadeuszowi Ziętarze. Poniżej znajduje się lista jego osiągnięć:
- krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- złoty krzyż zasługi (1969),
- medal Komisji Edukacji Narodowej,
- krzyż „Za Zasługi dla ZHP”,
- złota odznaka „Zasłużony dla Ziemi Krakowskiej”,
- złota odznaka „Zasłużony dla Ziemi Żywieckiej”.
Przypisy
- Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 02.05.2023 r.]
- Odznaczenia dla działaczy krakowskich. „Dziennik Polski”. Rok XXV, Nr 170 (7906), s. 4, 19.07.1969 r. Kraków. [dostęp 02.05.2023 r.]
- Janusz Wojtycza: Rektorzy WSP/AP. [w:] Konspekt, Nr 1 (25), 2006 [on-line]. [dostęp 04.08.2019 r.]
- Józef Hampel, Marian Różycki, Jan Szmyd, Podstawowa Organizacja Partyjna w latach 1961–1971 [w:] „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny. Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie”, Z. 46, Kraków 1973, s. 359 i 361.
- Kiryk, Hampel i Pietrzkiewicz (red.) 2006, s. 645.
- Kiryk, Hampel i Pietrzkiewicz (red.) 2006, s. 646.
- Kiryk, Hampel i Pietrzkiewicz (red.) 2006, s. 647.
- nekrolog Tadeusza Ziętary w Gazecie Wyborczej
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Zdzisław Noga | Eugenia Łoch | Radek Rak | Maria Nowicka (archeolog) | Janusz Mroczka | Zbigniew Włodarczyk | Józef Buszko | Michał Urbanek | Piotr Jedynak | Tadeusz Brzeski | Mirosław Kwieciński | Damian Karol MarkowskiOceń: Tadeusz Ziętara