Maria Nowicka (archeolog)

Nauka i edukacja

Maria Nowicka, urodzona w 1927 roku w Dębicy, była wybitną postacią w dziedzinie badań nad antykiem. Zmarła 29 marca 2015 roku, pozostawiając po sobie znaczący dorobek naukowy.

Jako archeolog oraz papirolog, Maria Nowicka przyczyniła się do wielu istotnych odkryć i badań. Przez lata swojej kariery była profesorem w Instytucie Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk, gdzie dzieliła się swoją wiedzą i pasją z przyszłymi pokoleniami badaczy.

Życiorys

Maria Nowicka rozpoczęła swoją edukację na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie studiowała w okresie od 1947 do 1952 roku. Po zakończeniu studiów, w latach 1952-1956, pracowała jako redaktor w PWN. Jej kariera naukowa rozwijała się w Polskiej Akademii Nauk, gdzie zdobyła cenne doświadczenie. W 1964 roku obroniła doktorat, a dziesięć lat później uzyskała habilitację.

W latach 1982-2004 pełniła funkcję redaktora naczelnego rocznika „Archeologia”, co podkreśla jej znaczący wkład w dziedzinie archeologii. W 1983 roku została profesorem, co potwierdziło jej autorytet w środowisku akademickim. Jej badania koncentrowały się na dziejach książki antycznej oraz malarstwie antycznym, co przyczyniło się do wzbogacenia wiedzy na te tematy.

Maria Nowicka odeszła z tego świata 10 kwietnia 2015 roku. Została pochowana na warszawskich Powązkach, w kwaterze A-3-22, co jest zarówno miejscem spoczynku, jak i uhonorowaniem jej osiągnięć naukowych.

Wybrane publikacje

Maria Nowicka ma na swoim koncie liczne publikacje dotyczące archeologii i historii sztuki, które znacząco przyczyniły się do naszych współczesnych badań w tych dziedzinach.

  • Budownictwo mieszkalne w Egipcie hellenistycznym: wybór źródeł papirusowych, Warszawa: Instytut Historii Kultury Materialnej PAN 1959,
  • (współautor: Ludwika Press), Od Fanagorii do Apollonii: z dziejów antycznych miast nad Morzem Czarnym, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1962,
  • La maison privée dans l’Égypte ptolémaïque, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1969,
  • (współautor Anna Świderek), Książka się rozwija, Wrocław: Ossolineum 1970 (wyd. 2 – 2008),
  • Les maisons à tour dans le monde grec, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1975,
  • Antyczna książka ilustrowana, Wrocław: „Ossolineum” 1979,
  • Malarstwo antyczne: zarys, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1985,
  • Z dziejów malarstwa greckiego i rzymskiego, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1988,
  • Le portrait dans la peinture antique, trad. du pol. par Zsolt Kiss, Varsovie: IAE. APS 1993,
  • Twarze antyku: z dziejów portretu w Grecji i w Rzymie, Warszawa: „Czytelnik” 2000.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: NOWICCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 31.01.2020 r.]
  2. Maria Nowicka, Warszawa, 13.04.2015 r. - kondolencje [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 18.11.2017 r.]
  3. Śliwa 2019, s. 204.

Oceń: Maria Nowicka (archeolog)

★★★★★
Średnia ocena:4.92 Liczba ocen:15